Big data met hengels als meetinstrument

Sommige roofvissers houden exact bij wat ze vangen en waar. Onderzoeker Christian Skov kon met zulke logboeken voor het eerst de ontwikkeling van de snoekstand in kaart brengen. Gek genoeg zijn wetenschappers vooral geholpen als vissers ook hun visloze trips registreren.

”Andere vissers vangen veel meer dan ik”, lacht de Deense onderzoeker Christian Skov. “Ik vang maar zelden wat.” Toch leverde een snoektrip op het meertje Esrom een mooie vangst in vorm van een nieuw snoekonderzoek. Skov werkt bij het DTU AQUA, een instituut voor wateronderzoek in Silkeborg, Denemarken.

Zijn onderzoek wordt gefinancierd met het geld dat sportvissers jaarlijks betalen voor hun vergunning.
Skov’s collega bij DTU Teunis Jansen vertelde tijdens het vissen dat Esrom een bijzonder water is, door de manier waarop vrijwel alle vangsten worden vastgelegd. ‘De visvereniging aan het meer verplicht haar leden om elke vistrip te registreren. Doen ze dat niet dan lopen ze het risico dat ze niet meer het water op mogen.”

De vislogboeken van meer Esrom zijn zeer compleet en ze gaan zo’n zestig jaar terug. Ze bevatten gegevens over vistrips, vangsten en ranglijsten met recordsnoeken. De vangstmeldingen gaan vooral om baars en snoek; witvis wordt vrijwel niet gericht belaagd. Bovendien mag er alleen vanuit de boot worden gevist, waardoor het mogelijk is om het aantal vangsten per boottrip uit te rekenen.

Skov wil een logboeksite bouwen die erg veel lijkt op het Nederlandse www.vangstenregistratie.nl van de Stichting Vangsten Registratie (SVR), een initiatief van sportvisser en softwareontwikkelaar Jorrit Venema.

In Rovers 6, 2013 schets ik een nieuwe ontwikkeling: gebruik van hengelsportdata om ontwikkeling van de vissstand in kaart te brengen. Met interviews met Christian Skov en Jorrit Venema.